Collaborateur: Fleur van Groningen – foto: Filip Naudts
Vrouw zoekt Man
Iedereen is een happy single tegenwoordig. Niemand heeft niemand meer nodig. Laten we dit eens gaan verkennen.
1. De mythe van de vrolijke vrijgezellin
De trouwe lezer weet inmiddels dat ik na jaren van singelitis, uiteindelijk toch al een tijd geleden mijn hart heb verloren. Gelukkig is dat wederzijds en hoef ik mijn nachten sindsdien niet langer op cafe te slijten in het gezelschap van een bende zeurende vriendinnen met PMS, in de hoop de man van mijn leven eindelijk tegen het bronstige lijf te lopen. Inmiddels was ik zelfs haast vergeten hoe intriest het vrijgezellenbestaan kan zijn. Totdat ik onlangs, na een dik half jaar van extreem asociaal gedrag, inging op een uitnodiging voor een vrouwenonderonsje. In het gezelschap waren voornamelijk single vrouwen aanwezig. Sommigen waren recent door hun eega ingeruild voor een jonger exemplaar, anderen hadden hun man uit eigen beweging jaren geleden al aan de deur gezet. Zelfs al beweerden sommigen van hen dat ze ˜happy single” waren, hun grimas “alsof ze ondertussen een rectaal onderzoek met een vishaak ondergingen- verried hen. De vrolijke, vrouwelijke vrijgezel, beste lezer. bestaat niet. Vrouwen die er bewust voor kiezen om alleen te blijven, hebben schrik gepakt en zijn dus geen “happy maarterrified” singles. En al de rest wil aan de man, zo simpel is het. Alleen durven een heleboel vrouwen daar niet voor uit te komen, niet in het minst tegenover zichzelf. Laat staan tegenover de buitenwereld. Waarom? Omdat het enige dat meelijwekkender is dan een wanhopige vent een wanhopige vrouw is.
2. Tranentrekker
Een wanhopige vrouw is tragischer, omdat mannen voor seks kunnen betalen terwijl er van vrouwen wordt verwacht dat ze toch altijd en overal wel aan een gratis vorm van affectie kunnen geraken. Lukt dat niet, dan moet er toch wel iets ernstig mis zijn met het arme kind in kwestie. Althans, zo redeneert ze minstens zelf, daarin aangemoedigd door reclameblokken, vrouwenbladen, romantische komedies en zogenaamde vrouwvriendelijke televisieseries. Tikkende biologische klokken en opbollende onderkinnen en bingowings (flappend armvet nvdr), zijn geen bondgenoten in de strijd om de ware. Bovendien is verliefd moeten zijn om seks te kunnen hebben – een afwijking waar de meeste vrouwen (inclusief mezelf) toch nog steeds aan lijden- bepaald geen gewiekst aanvalswapen.
En dat terwijl de meeste mannen door het ouder worden juist een sexy patine krijgen, en hun lul hun verdere leven in praktisch eender welk gat kunnen steken, zonder enige vorm van bindingsdrang. Geef toe -of het nu eerlijk is of niet buiten beschouwing gelaten- het is diep triest voor ons, vrouwen.
(Mag ik u geheel terzijde wel even waarschuwen voor die gaten? Ik ken een man die zijn lid in een peperduur, antiek vaasje stak, toen hij op het huis van zijn schoonmoeder moest passen. Natuurlijk kreeg hij hem er niet meer uit en moest er een hamer aan te pas komen. Zulke situaties zou u toch moeten trachten te voorkomen, zeker na uw dertigste. Anders blijft u misschien zelf vrijgezel.)
3. Het geheim van de carrierebitch en de hippe reizigster
Nee, dan is het voor ons, deerniswekkende vrouwmensen, zo veel stoerder om te doen alsof we mannen niet nodig hebben. Om zogenaamd brullend van plezier rond te neuken, net als de emotiearme Samantha uit Sex And The City en stiekem alle onenightstandkaters in ons eentje weg te snikken. Of om een voorbeeld te nemen aan carrierevrouw Miranda, uit diezelfde serie, die zich bij gebrek aan relatie maar op promotie stort. In dat soort televisieseries wordt de zelfbedruipende vrouw verheerlijkt. We hebben het hier voor alle duidelijkheid niet over gonorroe of ondersteboven plassen. Nee, het gaat hier om vrouwen die zichzelf wijsmaken dat ze voor hun geluk niet afhankelijk mogen zijn van een ander, hun eventuele kinderwens moeten wegrationaliseren en gaan leven voor hun job.
Natuurlijk zit daar wel iets in: al te grote afhankelijkheid is nooit gezond en een volwassen mens m/v moet nu eenmaal voor zichzelf kunnen zorgen. Maar eigenlijk heeft werkelijk iedereen liefde nodig. En al hoort u nu misschien al een strijkkwartetje op de achtergrond spelen, u weet net zo goed als ik dat menselijke warmte niet kan vervangen worden door een miljoenencontract, een nieuw paar hoge hakken, een fluo vibrator of een luxueus maar leeg appartement. Zelfs een pluizig huisdiertje doet het hem niet. De meeste van die zelfbedruipende vrijgezellinnen zijn doodeenzaam.
In plaats van aan zichzelf toe te geven dat ze een man nodig hebben, komen ze in een vicieuze cirkel terecht. Ze worden extreem kritisch tegenover zichzelf en hun omgeving. Ze betrappen zichzelf voortdurend op zogenaamde fouten en ontwikkelen zo een onbewuste vorm van bindingsangst: geen vent mag zo dichtbij komen dat hij hun feilbaarheid ontdekt. Om kerels op afstand te houden, verzinnen deze meiden een onhaalbare wenslijst waar potentiele kandidaten nooit aan kunnen voldoen. Al gauw wordt hun innerlijke criticus hun enige partner en veranderen deze vrouwen in verbitterde robotten, waar elk spoortje zachtheid en vrouwelijkheid uit is weggevloeid. Zo jagen ze het manvolk nog verder weg. Het is op het pathetische af.
Toegegeven, sommige eenzame vrijgezellinnen vluchten niet in een overdaad aan verantwoordelijkheid maar doen juist het omgekeerde: ze wijken uit naar het buitenland. Verre reizen en nooit te lang op en plaats blijven hangen, zorgen ervoor dat de kans op een relatie vanzelf miniem wordt en de vrouw in kwestie zichzelf kan wijsmaken dat ze er geen tijd of ruimte voor heeft. Nog voor ze door een ander met zichzelf geconfronteerd kan worden, moet ze alweer de Orient Express op. Wie niet sterk is, moet slim zijn!
4. Champignons en champagnekurken
U begrijpt inmiddels dat de meeste vrijgezelle vrouwen gewoon schijters zijn. Bang om gekwetst te worden, bang om kritiek te krijgen, bang dat het grote boze verleden zich herhaalt. Desondanks willen de meeste vrouwen er liever nog wel een bruisend seksleven op na houden, al is het maar omdat eerder genoemde series en vrouwenbladen hen daartoe verplichten. Een vrouw die geen seks heeft, is dan misschien geen slet, ze is ook zeker en vast niet cool. Ik moet bekennen dat ik, ondanks mijn zeer gezonde libido, als vrijgezel toch ook al eens een jaartje droog heb gestaan. Ik was verliefd op een onbereikbare liefde, en bijgevolg niet in staat om met andere olijke tooghangers naar huis te gaan. Ook ik schaamde mij toen diep voor mijn onbestaande seksleven. En ik was niet de enige.
Onlangs, op dat vrouwenonderonsje, vertrouwde zo:n zogenaamde happy single mij, met het schaamrood op de wangen, toe dat zij al anderhalf jaar geen seks meer had gehad. En wat dan nog,, diende ik haar van repliek. Misschien ben je daar nog niet klaar voor. Je weet tenslotte nooit wat zo”n vrouw heeft meegemaakt. Misschien wilde haar vorige vriend alleen seks op een stapel zure haringen of neuriede hij steevast de Brabanonne tijdens het beffen. Wel, zei ze beslist, Het wordt tijd dat ik terug in het zadel klim en een fuckbuddy zoek. (Weer eentje die beweert geen relatie te willen maar eigenlijk gewoon het geloof in een constructieve liefdesband heeft opgegeven “ dacht ik.) Onmiddellijk verzamelde er zich een groep vriendinnen om ons heen, als een bende kippen om een smakelijk graanhapje. Het regende goede raad en waarschuwingen. Want daar komt het: wij kippen vertellen elkaar alles. En met alles bedoel ik: wij wisselen alle details uit over uw bedprestaties en uw fysieke eigenschappen. Als u dus in een klein wereldje vertoeft -en dat zijn haast alle wereldjes , bovendien staan ze met elkaar in contact, zeker in dit facebooktijdperk dan kunt u er dus maar beter voor zorgen dat u zich niet al te zeer misdraagt. Op korte tijd werden namen genoemd van mannen uit Gent, Brussel, Leuven en Antwerpen, die er vreemde bedgewoonten op nahielden en/of de weinig benijdenswaardige eigenaar waren van een champignon of champagnekurk. Een kleine penis dus. Ik zag de doodsangst in de ogen van de Happy single naast mij en voelde diep met haar mee. Gezegend zijt gij boven alle vrouwen sprak ik mezelf in gedachten toe, vol dankbaarheid om de lul die thuis op mij wachtte.
